гаспадаро́ў, ‑ова.

Які належыць гаспадару. Гаспадарова маёмасць. Гаспадарова сям’я.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аранда́тар, ‑а, м.

Той, хто арандуе якую‑н. нерухомую маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закла́дчык, ‑а, м.

Той, хто здае ў заклад рэчы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружы́нны дружи́нный;

д. э́пас — лит. дружи́нный э́пос;

~нная — маёмасць дружи́нное иму́щество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зда́тчык, ‑а, м.

Той, хто здае тавар, прадукцыю, маёмасць. Здатчык збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфіска́ты, ‑аў; адз. канфіскат, ‑а, М ‑каце, м.

Канфіскаваныя рэчы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́ч, ‑а, м.

Разм. Той, хто неразумна траціць грошы, маёмасць; марнатравец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заўко́маўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да заўкома, належыць яму. Заўкомаўская маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мот, ‑а, М моце, м.

Той, хто неразумна траціць, матае грошы, маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

страхава́льнік, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая страхуе сябе або сваю маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)