піра́цтва, ‑а, н.

Занятак пірата; марскі разбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеаза́ўр, ‑а, м.

Вялікі выкапнёвы марскі кракадзіл.

[Грэч. teleios — дасканалы і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ама́р, ‑а, м.

Вялікі марскі рак атрада дзесяціногіх.

[Фр. homard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карса́р, ‑а, м.

Марскі разбойнік, пірат. // Разбойніцкае судна.

[Іт. corsaro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плезіяза́ўр, ‑а, м.

Вымерлы марскі яшчар мезазойскай эры.

[Грэч. plēsios — блізкі і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флібусцье́р, ‑а, м.

Кніжн. Пірат, марскі разбойнік, кантрабандыст.

[Фр. flibustier ад гал. vrijbuiter — пірат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіёрд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вузкі, з крутымі і высокімі берагамі марскі заліў, які глыбока ўразаецца ў сушу.

Скандынаўскія фіёрды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маніто́р², -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Від браніраваных караблёў з буйнакалібернай артылерыяй для абстрэлу берагавых аб’ектаў.

Марскі м.

|| прым. маніто́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мары́на, ‑ы, ж.

Карціна, на якой адлюстраваны марскі краявід.

[Іт. marina ад лац. marinus — марскі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́перства, ‑а, н.

Промысел капера (у 2 знач.), марскі разбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)