военру́к (вое́нный руководи́тель) ваенру́к, -ка́ м. (вае́нны кіраўні́к).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

домоправи́тель м., уст. акано́м, -ма м.; кіраўні́к гаспада́ркі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

профгрупо́рг (руководи́тель профгру́ппы) прафгрупа́рг, -га м. (кіраўні́к прафгру́пы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

технору́к (техни́ческий руководи́тель) тэхкіраўні́к, -ка́ м. (тэхні́чны кіраўні́к).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

физру́к (руководи́тель физкульту́ры) фізру́к, -ка́ м. (кіраўні́к фізкульту́ры).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прафо́рг, ‑а, м.

Прафсаюзны арганізатар (выбарны кіраўнік прафгрупы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурмі́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

За прыгонам: кіраўнік памешчыцкага маёнтка або стараста, прызначаны памешчыкам з сялян.

|| прым. бурмі́старскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

настая́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Кіраўнік праваслаўнага або каталіцкага мужчынскага манастыра; ігумен; абат.

2. Старшы святар у праваслаўнай царкве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэка́н, ‑а, м.

Кіраўнік факультэта ў вышэйшай навучальнай установе.

[Лац. decanus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафарганіза́тар, ‑а, м.

Прафсаюзны арганізатар — кіраўнік пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)