ма́нны ма́нный;

ма́нныя кру́пы — ма́нная крупа́;

ма́нная ка́ша — ма́нная ка́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збо́жжа, -а, н.

1. Агульная назва хлебных злакавых раслін, з зерня якіх вырабляюцца мука і крупы.

2. зб. Зерне, насенне гэтых раслін.

Сеяць з.

Змалоць з.

|| прым. збо́жжавы, -ая, -ае.

Збожжавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Прадзе́л ’дробныя грачаныя крупы’, ’прамежак паміж зубамі’ (іўеў., Сл. ПЗБ). З рус. пробел ’дробныя грачаныя крупы’, ’адтуліна, праём’, ’прабор ў валасах’ і г. д. < проделывать //проделать < делать < прасл. *delati. Параўн. у спец. значэнні проделывать крупу ’малоць, драць крупы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прасадзёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Машына для перапрацоўкі проса на крупы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крупа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «крупы», напрыклад: крупадзёрка, крупарушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апала́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Правеяць, ачысціць ад мякіны крупы, збажыну пры дапамозе апалушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́нны, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з дробна размолатай пшаніцы. Манныя крупы. // Прыгатаваны з манных круп. Манная каша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́ргавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сорга; зроблены, складаецца з сорга. Соргавыя крупы. Соргавы венік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́крупне ’высеўкі’ (Сцяшк. Сл.); сюды ж падкру́пніца ’тс’ (пух., Сл. ПЗБ), падкру́пʼя ’дробныя грэцкія крупы’ (Бяльк.). Рус. подкрупка ’мука, высеяная з крупаў’, подкру́пье ’тс’. Першапачаткова, магчыма, покрупʼе з далейшым пераходам ‑пʼе ў ‑пне. Семантыка: тое, што застаецца ’па крупах’, г. зн. пасля таго, як зерне змелена. Да по- і крупы (гл.). Формы з пад‑, відаць, пад уплывам народнай этымалогіі з семантыкай ’нібы крупы; не зусім крупы’, параўн. под- (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бакале́я, ‑і, ж.; зб.

Некаторыя харчовыя тавары: мука, крупы, цукар, а таксама прыправы: гваздзіка, карыца, перац і пад.

[Араб. bakkal.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)