вяртлю́г, вертлюга́,
1. Рухомы канец сцегнавой
2. Злучальнае звяно дзвюх частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вяртлю́г, вертлюга́,
1. Рухомы канец сцегнавой
2. Злучальнае звяно дзвюх частак механізма, якое дазваляе адной з іх вярцецца вакол сваёй восі.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
астэатамі́я, ‑і,
[Ад грэч. osteon — косць і tome — рэзанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перамыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
соскападо́бны сосцеви́дный, соскови́дный;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кастарэ́зны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да разьбы па
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэпазі́цыя, ‑і,
[Лац. repositio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́зчык¹, -а,
1. Майстар па мастацкай разьбе; разьбяр.
2. Рабочы, які займаецца рэзкай чаго
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ля́жка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Маслы́ ’
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
астэаміэлі́т, ‑у,
[Ад грэч. osteon — косць і myelos — мозг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)