Verbum

афекта́цыя, -і, ж.

Ненатуральная, звычайна наўмысная ўзбуджанасць у паводзінах, у маўленні.

ры́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж. (разм.).

Адна рыба, звычайна буйная.

зно́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

Маленькае, звычайна апошняе, курынае яйцо.

прака́за, -ы, ж.

Цяжкая скураная інфекцыйная хвароба, якая лічыцца звычайна невылечнай.

фарсі́раваны, -ая, -ае.

Які адбываецца хутчэй, чым звычайна; паскораны.

Фарсіраваныя тэмпы.

чаяпі́цце, -я, н.

Піццё чаю (звычайна працяглае).

Ч. працягвалася цэлую гадзіну.

дагарэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ры́ць; зак.

1. Згарэць да канца або да якой-н. мяжы.

Дровы дагарэлі.

Свечка дагарэла.

2. перан. Перастаць свяціцца; патухнуць.

Зара дагарэла.

|| незак. дагара́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -а́е і дага́рваць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ае.

дзірване́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е; незак.

Зарастаць травой, пакрывацца дзёрнам, дзірваном (у 2 знач.).

Дзірванее пакінутая зямля.

|| зак. задзірване́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не́е.

буцве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; незак.

Трухлець, гнісці, прэць.

Буцвее вопратка ад доўгага ляжання.

|| зак. збуцве́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е.

|| наз. буцве́нне, -я, н.

бзы́каць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Утвараць крыламі спецыфічны гук (пра некаторых насякомых).

|| аднакр. бзы́кнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не.

|| наз. бзы́канне, -я, н.