кантагіёзны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Заразлівы. Кантагіёзнае захворванне.

[Лац. contagiosus — заразлівы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтаксікацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Выкліканы інтаксікацыяй. Інтаксікацыйнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

востразара́зны, ‑ая, ‑ае.

Надзвычай заразны. Востразаразнае захворванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхапа́тыя, ‑і, ж.

Душэўнае расстройства, псіхічнае захворванне.

[Ад грэч. psychē — душа і pathos — хвароба, пакуты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маляры́я, -і, ж.

Інфекцыйнае захворванне, якое перадаецца некаторымі відамі камароў і суправаджаецца прыступамі ліхаманкі (у 1 знач.).

|| прым. маляры́йны, -ая, -ае.

М. камар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сухо́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Хранічнае захворванне нервовай сістэмы, якое праяўляецца ў пашкоджанні спіннога мозга на глебе сіфілісу.

|| прым. сухо́ткавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міякарды́т, ‑у, М ‑дыце, м.

Захворванне сардэчнай мышцы.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца і kardia — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афтальмі́я, ‑і, ж.

Захворванне вока, пераважна запаленчага характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыёз, ‑у, м.

Захворванне раслін, якое выклікаецца бактэрыямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белакро́ўе, ‑я, н.

Захворванне сістэмы крывятворных органаў; лейкемія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)