ветраўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які добра вытрымлівае парывы ветру. Дуб — самая ветраўстойлівая парода дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дубі́ць. Гл. дуб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дубі́на. Гл. дуб 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камлі́сты, ‑ая, ‑ае.

З тоўстым камлём. Камлісты дуб. □ Бягуць па .. [рэчцы] таўсматыя камлістыя яліны. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абхва́т, -у, М -хва́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Даўжыня па акружнасці, роўная адлегласці паміж распасцёртымі рукамі, якімі ахопліваецца што-н. круглае.

Дуб у два абхваты.

2. Таўшчыня чаго-н., якая вымяраецца па акружнасці.

Ствол баабаба дасягае 45 м у абхваце.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памары́ць I сов.

1. (всё, многое) помори́ть;

2. (нек-рое время) помори́ть, потоми́ть

памары́ць II сов., спец. (всё и нек-рое время — подвергнуть морению) помори́ть;

п. дуб — помори́ть дуб

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Дубе́ц ’дубец’ (БРС, Нас., Касп., Шат., Сцяшк., Сл. паўн.-зах.). Рус. ду́бе́ц ’палка, дубец’, укр. дубе́ць ’тс’. Вытворнае (спачатку, магчыма, толькі памяншальнае ’малы, малады дуб’) ад прасл. ’дуб’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 95–96.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ветралюб (паэт.) ’дуб’ (КТС). Новаўтварэнне ад вецер і любіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адзіно́кі, -ая, -ае.

1. Аддзелены ад іншых падобных; без іншых, да сябе падобных.

А. дуб.

2. Які не мае сям’і, блізкіх; які адчувае сябе чужым сярод людзей, далёкім ад іх.

А. чалавек.

3. Які праходзіць, адбываецца ва ўмовах адзіноты.

Адзінокая старасць.

|| наз. адзіно́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крапа́к, ‑а, м.

Разм. Пра чалавека моцнага целаскладу. Сюды ж вольным часам заходзіць і царкоўны стараста Грыгор Крэшчык, крапак-старычына гадоў за шэсцьдзесят. Колас. // Пра моцнае дрэва, звычайна пра дуб. Ты бачыў, як шугае бура, А дуб не хіліць галавы, Стаіць крапак сярод суседзяў, Як непахісны вартавы. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)