сатэ́рн, ‑у, м.

Сорт вінаграднага белага віна.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цымля́нскае, ‑ага, н.

Сорт пеністага вінаграднага віна.

[Ад назвы станіцы Цымлянскай на Доне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаблі́, нескл., н.

Сорт белага вінаграднага віна.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штоф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Старая руская мера вадкасці (звычайна віна, гарэлкі), роўная 1,23 л, а таксама бутля такой ёмістасці.

|| прым. што́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каго́р, ‑у, м.

Сорт чырвонага дэсертнага вінаграднага віна.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хе́рас, ‑у, м.

Сорт белага моцнага вінаграднага віна.

[Ад геаграфічнай назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саты́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У грэчаскай міфалогіі: ніжэйшае бажаство ў выглядзе істоты з хвастом, рагамі і казлінымі нагамі, распусны спадарожнік бога віна і весялосці Дыяніса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іскры́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць іскрыстага. Зорная іскрыстасць. Іскрыстасць віна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узліва́нне, ‑я, н.

У старажытнасці — прынясенне віна ў ахвяру багам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шампаніза́цыя, ‑і, ж.

Насычэнне віна вуглякіслым газам шляхам паўторнага браджэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)