варыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Відазмяненне, разнавіднасць.

Праект у двух варыянтах.

Дэбютны в. (у шахматах).

2. Розначытанне ў тэксце.

Выданне твораў Мележа з варыянтамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насценгазе́та, -ы, ДМ -зе́це, мн. -ы, -зе́т, ж.

Скарачэнне: насценная газета — выданне, часцей рукапіснае, якое вывешваецца ў памяшканні той установы, грамадскай арганізацыі і пад., дзе яго рыхтуюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпі́счык, ‑а, м.

Той, хто падпісаўся на якое‑н. друкаванае выданне. Падпісчык на газету.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самааку́пны, ‑ая, ‑ае.

Такі спосаб гаспадарання, пры якім расходы пакрываюцца ўласнымі даходамі. Самаакупнае выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штотыднёвік, ‑а, м.

Перыядычнае выданне, якое выходзіць раз на тыдзень. Штотыднёвік «Літаратура і мастацтва».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканада́ўства, -а, н.

1. Сукупнасць законаў (у 2 знач.).

Працоўнае з.

2. Укладанне і выданне законаў.

Пытанні заканадаўства.

|| прым. заканада́ўчы, -ая, -ае (да 2 знач.).

З. орган.

З. акт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

друка́рства, ‑а, н.

Тэхнічны працэс друкавання тэксту на паперы. Узнікненне друкарства. // Выданне кніг. Развіццё друкарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фоталітаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фоталітаграфіі. Фоталітаграфічны спосаб. // Зроблены спосабам фоталітаграфіі. Фоталітаграфічнае выданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штоме́сячнік, ‑а, м.

Перыядычнае выданне, якое выходзіць раз у месяц; штомесячны часопіс. Штомесячнік «Дзіцячая літаратура».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Журна́л ’кніга запісаў’, у пачатку XX ст. таксама ’часопіс’ (Гіст. лекс., 264). Рус. журна́л першапачаткова (пачатак XVIII ст.) ’дзённік, кніга дзённых запісаў’, потым (сярэдзіна XVIII ст.) ’літаратурнае выданне’ (Біржакова, Очерки, 167). Франц. journal ’дзённы запіс’, з XVII ст. ’выданне’, Блох-Вартбург, 347). Слова пашыралася ў большасці еўрап., у тым ліку слав. моў. У бел. з рус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)