картэзія́нства, ‑а, н.

Філасофскае вучэнне Дэкарта і яго паслядоўнікаў.

[Ад Cartesius — лацінізаванай формы прозвішча Дэкарта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крымінало́гія, ‑і, ж.

Вучэнне аб злачыннасці як сацыяльнай з’яве.

[Ад лац. crimen — злачынства і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрпу́нкцыя, ‑і, ж.

Вучэнне аб расстаноўцы знакаў прыпынку; пунктуацыя.

[Лац. interpunctio — раздзяленне мовы кропкамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенсітаме́трыя, ‑і, ж.

Вучэнне аб вымярэнні фатаграфічных уласцівасцей святлоадчувальных матэрыялаў.

[Ад лац. sensitivus — адчувальны і грэч. metrēo — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімптама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Вучэнне аб сімптомах захворванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штунды́зм, ‑у, м.

Вучэнне, якое прапаведуе штундысцкая секта. Прыхільнікі штундызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабудо́ва, -ы, мн. -ы, -до́ў, ж.

1. гл. будаваць.

2. Будова (у 1 знач.); структура, канструкцыя.

П. сказа.

Жалезабетонная п.

3. Вучэнне, тэорыя, сістэма разважанняў (кніжн.).

Лагічныя пабудовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

містыцы́зм, -у, м.

Філасофскае вучэнне, форма рэлігійна-ідэалістычнага светапогляду, заснаванага на эмоцыях, інтуіцыі і ірацыяналізме, а таксама наогул схільнасць да містыкі (у 1 знач.).

|| прым. місты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́тміка, -і, ДМ -міцы, ж.

1. Сістэма і характар рытму.

Р. верша.

2. Вучэнне аб рытме (у вершах, музыцы).

3. Рытмічныя рухі з музычным суправаджэннем.

Урокі рытмікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мендэлі́зм, ‑у, м.

Вучэнне аб заканамернасцях спадчыннасць на якіх грунтуецца генетыка.

[Ад імя чэшскага вучонага Мендэля, заснавальніка генетыкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)