рэкла́мны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэкламы. Рэкламнае бюро. // Які з’яўляецца рэкламай. Рэкламны плакат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выліча́льнік, ‑а, м.
1. Асоба, якая займаецца вылічэннямі. Вылічальнік канструктарскага бюро.
2. Прыбор, які робіць вылічэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пульт (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову з ням. Pult ’падстаўка пад кнігу або ноты; бюро’, што з лац. pulpitum ’падстаўка; кафедра’, параўн. польск. pulpit ’у касцёле падстаўка пад імшал’, паходжанне якога застаецца нявысветленым (Сной, 514).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інфармацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да інфармацыі. Інфармацыйнае паведамленне. Інфармацыйнае бюро. Інфармацыйны бюлетэнь.
•••
Інфармацыйная мова гл. мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Канто́ра ’калгасная канцылярыя’ (Сцяшк.), ’аддзел прадпрыемства з арганізацыйна-гаспадарчымі функцыямі’ (ТСБМ, Яруш.). З рус. контора ’тс’, якое з ням. Kontor або з гал. kantoor < франц. comptoir ’бюро’, ’прылавак’ < compter ’лічыць’ (Фасмер, 2, 313; Слаўскі, 2, 47).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
афекта́цыя, ‑і, ж.
Незвычайная ўзрушанасць, штучнасць у манерах, паводзінах, прыўзнятасць у мове. Калі аднойчы на пасяджэнні бюро райкома ўстала пытанне аб замене старшыні ў заняпалым калгасе «Маяк», .. [Сцяпан Апанасавіч] папрасіў слова і без усякай асаблівай афектацыі сказаў, што калі б члены бюро даверылі яму, ён паехаў бы туды працаваць. Краўчанка.
[Лац. affectatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палітбюро́, нескл., н.
Палітычнае бюро; кіруючы партыйны орган, які выбіраецца на пленуме ЦК і дзейнічае ў перыяд паміж пленумамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даве́дачны, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для выдачы даведак. Даведачнае бюро. Даведачны аддзел.
2. Які змяшчае ў сабе даведкі. Даведачная літаратура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рацыяналіза́цыя, ‑і, ж.
Арганізацыя якой‑н. дзейнасці найбольш мэтазгоднымі, рацыянальнымі спосабамі; удасканаленне, паляпшэнне. Рацыяналізацыя працэсаў вытворчасці. Рацыяналізацыя працы. Бюро рацыяналізацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даве́дка ж., в разн. знач. спра́вка;
звярну́цца куды́-не́будзь за ~кай — обрати́ться куда́-ли́бо за спра́вкой;
зрабі́ць ~ку — навести́ спра́вку;
д. з ме́сца пра́цы — спра́вка с ме́ста рабо́ты;
бюро́ ~дак — спра́вочное бюро́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)