фо́рсінг, ‑у, м.

Спец. Фарсіраваны бой у боксе, безупынная атака праціўніка.

[Англ. forsing.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меч, мяча́, мн. мячы́, мячо́ў, м.

Старадаўняя халодная зброя, падобная на вялікі нож, востры з абодвух бакоў.

◊

Падняць меч на каго-н. — пачаць вайну, пайсці супраць каго-н.

Скрыжаваць мячы — пачаць паядынак, бой, спрэчку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ар’ерга́рдны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ар’ергарда. Ар’ергардны бой. Ар’ергардныя часці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Кароткі бой, узброенае сутыкненне.

С. перадавых часцей.

С. з варожай засадай.

2. Сварка, спрэчка.

С. з суседкай.

3. Тое, што і сутыкненне (у 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барыка́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да барыкад; адбываецца на барыкадах. Барыкадны бой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кула́чный кула́чны;

кула́чный бой ист. кула́чная бо́йка;

◊

кула́чное пра́во кула́чнае пра́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сшиби́ться разг.

1. (столкнуться) сту́кнуцца;

2. (вступить в бой, драку) схапі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жа́ркий в разн. знач. гара́чы;

жа́ркие стра́ны гара́чыя краі́ны;

жа́ркий поцелу́й гара́чы пацалу́нак;

жа́ркий спор гара́чая спрэ́чка;

жа́ркий бой гара́чы бой;

жа́ркий кли́мат гара́чы клі́мат;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

срази́ться сов.

1. (вступить в бой) уступі́ць у бой; (схватиться) схапі́цца, схваці́цца; (повоевать) паваява́ць; (побороться) пазмага́цца;

срази́ться с враго́м уступі́ць у бой (схапі́цца) з во́рагам;

2. перен. (сыграть во что-л.) згуля́ць; (схватиться) схапі́цца, схваці́цца; (повоевать) паваява́ць; (побороться) пазмага́цца; см. сража́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

драгу́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У рускай арміі да 1917 г. і ў некаторых замежных арміях: вайсковец асобных часцей кавалерыі, здольных весці бой як у конным, так і ў спешаным страі.

Эскадрон драгунаў.

|| прым. драгу́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)