павыцэ́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выцадзіць усё, многае, выцадзіць нейкую колькасць чаго‑н. з многіх пасудзін. Павыцэджваць сок з яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбрысці́, ‑брыду, ‑брыдзеш, ‑брыдзе; пр. падбрыў, ‑брыла, ‑брыло; заг. падбрыдзі; зак.

Брыдучы, падысці, наблізіцца да каго‑, чаго‑н. Падбрысці да вёскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напалірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і чаго.

1. Пакрыць палітурай. Напаліраваць піяніна.

2. Паліруючы, зрабіць у нейкай колькасці. Напаліраваць цацак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начэ́рпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Чэрпаючы, набраць у якой‑н. колькасці. Жанчына начэрпала вады і павяла пакупнікоў у хату. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашмо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Шморгаючы, вырваць або нарваць у якой‑н. колькасці. Нашморгаць нітак з тканіны. Нашморгаць кошык ягад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небескары́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які выяўляе асабістую зацікаўленасць, разлік у чым‑н.; які мае выгаду ад чаго‑н. Небескарыслівы чалавек. Небескарыслівая дапамога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невытво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўтвараецца ад чаго‑н. падобнага. Асновы, якія складаюцца толькі з адной карэннай марфемы, называюцца невытворнымі. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недагавары́ць, ‑гавару, ‑гаворыш, ‑гаворыць; зак., што і чаго.

Выказаць не ўсё; скрыць, утаіць свае думкі, намеры. Лепш недагаварыць, чым перагаварыць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрывы́клы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які не прывык да каго‑, чаго‑н. Непрывыклыя да работы рукі сяк-так перакорпвалі дзялянку зямлі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыключы́ць, ‑ключу, ‑ключыш, ‑ключыць; зак., што.

Уключыўшы, далучыць да чаго‑н.; падключыць (да сеткі, ланцуга і пад.). Прыключыць провад да электрасеткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)