падрэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падрэзаць (у 1, 2 і 5 знач.).

2. Спец. Апрацоўка на такарным станку тарцовых (папярочных) паверхняў вырабаў з металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазяха́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазяхаць, а таксама гук, які чуецца пры гэтым. І толькі была памкнулася [дзяўчына] выйсці з пакоя, як за спіною пачулася салодкае пазяханне. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераво́з, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перавозіць — перавезці.

2. Месца пераправы цераз раку, возера на пароме, лодцы і пад. Прыціх натоўп на перавозе: шафёры, цеслі, рыбакі. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадру́к, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перадрукоўваць — перадрукаваць.

2. Твор, артыкул, перадрукаваны адкуль‑н. Леапольд Гушка, праглядаючы газету, прабег вачыма кароткую нататку — перадрук з польскіх газет. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перано́с, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераносіць — перанесці (у 1–6 знач.).

2. Знак у выглядзе рыскі, які ўжываецца пры перанясенні часткі слова ў наступны радок. Знак пераносу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысо́с, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыссаць і прыссацца.

2. ‑а. Прыстасаванне, пры дапамозе якога можна што‑н. прыссаць, прысмактаць. // Тое, што і прысосак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́н, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разменьваць — размяняць і разменьвацца — размяняцца. // У шахматнай гульні — ход, у выніку якога абодва партнёры адначасова выводзяць з гульні аднолькавыя фігуры. Размен ферзёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ране́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. раніць (у 1 знач.).

2. Тое, што і рана ​1 (у 1 знач.). [Вера:] У таварыша маёра навылётнае кулявое раненне левага прадплечча. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскамандзіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўны, ж.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскамандзіраваць.

2. Разм. Кантора, якая займаецца размеркаваннем рабочых па работах, а таксама памяшканне, дзе адбываецца такое размеркаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскрыжава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрыжаваць.

2. Разыходжанне дарог, вуліц у выглядзе крыжа; скрыжаванне. Даўней, калі ў вёсцы была брыгада, на раскрыжаванні дарог стаяў клуб. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)