Verbum

перано́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пераносіць, перадае, распаўсюджвае што-н.

Камар — п. малярыі.

П. чутак.

|| ж. перано́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

да́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто жыве, адпачывае летам на дачы².

Летам тут сем’ямі жывуць дачнікі.

|| ж. да́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

жа́ласнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто праяўляе жаласць да каго-, чаго-н.

|| ж. жа́ласніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. жа́ласніцкі, -ая, -ае.

забо́йца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў.

Той, хто ўчыніў забойства.

Наёмны з.

зага́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто загадвае чым-н.

З. малочнатаварнай фермы.

|| ж. зага́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. зага́дчыцкі, -ая, -ае.

вагаўшчы́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто займаецца ўзважваннем чаго-н.

Чыгуначны в.

|| ж. вагаўшчы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц.

|| прым. вагаўшчы́цкі, -ая, -ае.

верхагля́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Той, каму ўласціва верхаглядства, хто адрозніваецца верхаглядствам.

|| ж. верхагля́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

візаві́ (кніжн.).

1. прысл. Твар у твар, адзін насупраць другога.

Сядзець в.

2. наз. нескл., м. і ж. Той, хто знаходзіцца насупраць.

Мой в.

віншава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто віншуе каго-н., прыходзіць з віншаваннем.

|| ж. віншава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. віншава́льніцкі, -ая, -ае.

выпрабава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца выпрабаваннем чаго-н.

Лётчык-в.

|| ж. выпрабава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выпрабава́льніцкі, -ая, -ае.