дыктафо́н, ‑а, м.

Апарат для запісу вуснай мовы з мэтай узнаўлення яе пры неабходнасці.

[Ад лац. dictō — дыктую і грэч. phōn — голас.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́хальны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для дыхання, удзельнічае ў дыханні. Дыхальныя органы. Дыхальныя шляхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыяфо́н, ‑а, м.

Акустычнае ўстройства, якое прымяняецца па маяках для сігналізацыі ў час туману.

[Ад грэч. dia — праз, скрозь і phone — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авантуры́н, ‑у, м.

Разнастайнасць дробназярністага кварцу; мінерал, які ужываецца для ўпрыгожанняў і мастацкіх вырабаў.

[Фр. aventurine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульназразуме́лы, ‑ая, ‑ае.

Зразумелы для ўсіх; даступны разуменню кожнага. Агульназразумелы выраз. Агульназразумелы план дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнапарты́йны, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсёй партыі; які ахоплівае ўсю партыю. Агульнапартыйная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбіва́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для адбівання светлавых, цеплавых і інш. праменяў, хваль. Адбівальнік нейтронаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзалі́ць, ‑залю, ‑золіш, ‑золіць; зак., што.

Спец. Апрацаваць (шкуры) вапнавым растворам для выдалення шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для адзолу (у 1 знач.). Адзольны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адка́тачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Прызначаны для адкаткі, звязаны з адкаткай. Адкатачны вагон. Адкатачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)