стырно́, ‑а, н.

1. Руль. Камбайн папыхвае дымком, Здаецца — люльку курыць. Сядзіць Аўдуля за стырном, Пад сонцам вочы жмурыць. Калачынскі.

2. перан.; чаго або якое. Кніжн. Тое, пры дапамозе чаго кіруюць чым‑н. Наша партыя .. разбіла і скінула ўладу капітала ў Расіі і ўзяла дзяржаўнае стырно ў свае рукі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінераліза́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Ператварэнне арганічных рэчываў у мінералы, мінеральныя злучэнні.

2. Насычэнне або насычанасць чаго‑н. мінеральнымі солямі.

[Фр. minéralisation, ад minéral.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набаранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што і чаго.

Апрацаваць бараной зямлю ў якой‑н. колькасці. Набаранаваў некалькі гектараў пад бульбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак.

1. што. Выгладзіць добра, акуратна. Пагладзіць спадніцу.

2. чаго. Выгладзіць у нейкай колькасці. Пагладзіць бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падно́счык, ‑а, м.

Той, хто працуе на падносцы чаго‑н. — Праца здараецца ўсякая. І падносчыкам трэба быць, і памагатым. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсабра́ць, ‑бяру, ‑бярэш, ‑бярэ; ‑бяром, ‑бераце; зак., што і чаго.

Разм. Паступова сабраць у некаторай колькасці. Падсабраць сілы. Падсабраць грошай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак., што і чаго.

Насукаць дадаткова, яшчэ трохі. Падсукаць нітак. Падсукаць дратвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., што.

Загарнуць, падагнуць край чаго‑н. унутр або пад што‑н. Падхіліць хустку пад каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нячу́ласць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нячулага. Чалавечая нячуласць. Нячуласць да слова.

2. Нячулыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Праявіць нячуласць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́птымум, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць найбольш спрыяльных умоў для каго‑, чаго‑н. Тэмпературны оптымум чалавека. Кліматычны оптымум. Оптымум вільготнасці паветра.

[Лац. optimum — найлепшае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)