вы́варить сов., в разн. знач. вы́варыць, мног. павыва́рваць;

вы́варить мя́со вы́варыць мя́са;

вы́варить соль вы́варыць соль;

вы́варить пя́тна на пла́тье вы́варыць (павыва́рваць) пля́мы на суке́нцы;

вы́варить бельё вы́варыць бялі́зну;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нажа́рить сов.

1. (наготовить для еды) напячы́, мног. панапяка́ць; (мяса) насма́жыць, мног. панасма́жваць; (сала) насква́рыць; (кофе, семечек и т. п.) напра́жыць, напрэ́гчы;

2. (накалить) разг. напалі́ць, напячы́; (нагреть) нагрэ́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проверну́ть сов.

1. в разн. знач. пракруці́ць, мног. папракру́чваць;

проверну́ть ды́рку пракруці́ць дзі́рку;

проверну́ть мя́со пракруці́ць мя́са;

2. (быстро сделать что-л.) перен., прост. правярну́ць;

проверну́ть де́ло правярну́ць спра́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыро́й

1. в разн. знач. сыры́;

сыро́й во́здух сыро́е паве́тра;

сыро́е мя́со сыро́е мя́са;

сыро́й хлеб сыры́ хлеб;

сыра́я рабо́та сыра́я рабо́та;

2. (о человеке с нездоровой полнотой) ры́хлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сма́жыцца несов.

1. прям., перен. жа́риться;

мя́са с. — мя́со жа́рится;

ён цэ́лы дзень с. на со́нцы — он це́лый день жа́рится на со́лнце;

2. страд. жа́риться; зажа́риваться; см. сма́жыць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыры́ в разн. знач. сыро́й;

сыро́е паве́тра — сыро́й во́здух;

сыро́е мя́са — сыро́е мя́со;

с. хлеб — сыро́й хлеб;

сыра́я рабо́та — сыра́я рабо́та;

◊ адку́ль сыр-бо́р загарэ́ўся — отку́да сыр-бо́р загоре́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Біто́к ’бітае мяса’. Відаць (як і ўкр. бито́к), запазычанне з рус. бито́к ’тс’ (параўн. польск. bitki ’сечаныя катлеты, зразы’). Да рус. слова параўн. Шанскі, 1, Б, 125. Словаўтваральная мадэль гэтага слова агульнаславянская (параўн. бел. словы гэтага тыпу, але з іншым значэннем), але як кулінарны тэрмін яно пашырылася праз рускую мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вэ́ндзаць ’пракурваць на дыме мяса, вэндзіць’ (КЭС, лаг.), вэ́ндзаны. Таго ж паходжання, што і вэ́ндзіць (гл.), г. зн. запазычанне з польск. мовы (але вэ́ндзаць адлюстроўвае іншы марфалагічны дзеяслоўны тып). Але паколькі ў польск. мове іменна такой формы няма (гл. Варш. сл.), то можна лічыць, што ў бел. мове гэта марфалагічны неалагізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́цівень ’тое, на чым пякуць піражкі, мяса’ (Інстр. 1), про́твень ’патэльня’ (Жд. 2), про́цвінь ’самаробная патэльня, бляха’ (Мат. Маг.), про́цвіна ’тс’ (шуміл., Сл. ПЗБ). З рус. про́тивень ’тс’, якое з ням. Bratpfanne ’тс’, з магчымым набліжэннем па народнай этымалогіі да слова против ’проці, супраць’. Гл. аб рускім слове Фасмер, 3, 383.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашчэ́пак, ‑пка, м.

Разм. Кавалак чаго‑н., які адкалоўся, адшчапіўся ад большага кавалка. У адной руцэ [першабытныя людзі] трымаюць вялікі кавалак мяса, а ў другой — тонкі і востры ашчэпак крэменю. В. Вольскі. // Кавалачак чаго‑н. разбітага. Ашчэпкі пасуды — работа выдатных калхідскіх ганчароў і керамікаў; манеты Аляксандра Македонскага, Нерона, Мітрыдата — па гэтым можна чытаць гісторыю Калхіды. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)