Verbum

апусто́шаны, -ая, -ае.

1. Спустошаны.

Апустошаная зямля.

2. перан. Пазбаўлены маральных сіл, унутранага, духоўнага зместу.

Апустошаная душа.

|| наз. апусто́шанасць, -і, ж.

укаране́лы, -ая, -ае.

1. Які пусціў глыбока карэнне.

2. перан. Які трывала замацаваўся дзе-н., усталяваўся (пра погляды, звычкі).

Укаранелыя звычкі.

упа́лы, -ая, -ае.

1. Які ўваліўся, запаў унутр чаго-н.

Упалыя вочы.

2. перан. Аслабелы, слабы (пра голас).

Гаварыць упалым голасам.

хало́пства, -а, н.

1. Форма феадальнай залежнасці, блізкая да рабства.

2. зб. Халопы.

3. перан. Паводзіны, уласцівыя халопу (у 2 знач.).

хуткаце́чны, -ая, -ае.

1. Які імкліва цячэ.

Хуткацечная рака.

2. перан. Які хутка праходзіць, мінае.

Хуткацечнае жыццё.

|| наз. хуткаце́чнасць, -і, ж.

цвярды́ня, -і, мн. -і, -ды́нь, ж.

1. Крэпасць, умацаванае месца.

Брэсцкая ц.

2. перан., чаго або якая. Цвёрдая апора.

Ц. міру.

цытадэ́ль, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Гарадская крэпасць.

2. перан., чаго. Цвярдыня, апора (высок.).

Ц. міру.

Брэсцкая ц.

парахаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж. (уст.).

Сумка, пасудзіна для захоўвання пораху.

Ёсць яшчэ порах у парахаўніцах (перан.: ёсць яшчэ сілы).

пасу́дзіна, -ы, мн. -ы, -дзін, ж.

1. Адзін прадмет посуду.

2. перан. Пра судна, лодку (разм.).

Пераплываць раку на старой пасудзіне.

пераку́р, -у, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Кароткі перапынак для курэння.

Канчай п.!

2. перан. Невялікі адпачынак, перапынак у рабоце.