саджа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Сельскагаспадарчая машына для пасадкі бульбы і расады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеназбіра́льнік, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая машына для збірання коп сена пры ўкладцы іх у сцірты ці стагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

словалі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да адліўкі друкарскіх літар і знакаў з металу. Словалітная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умфо́рмер, ‑а, м.

Электрычная машына для ператварэння пастаяннага току аднаго напружання ў пастаянны ток другога напружання.

[Ням. Umformer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбацёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Машына, дошка або пасудзіна для расцірання фарбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрасве́рдзел, ‑дла, м.

1. Электрадрыль.

2. Машына для бурэння шпураў, свідравін, якая дзейнічае пры дапамозе электрарухавіка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаці́ць, -качу́, -ко́ціш, -ко́ціць; -ко́чаны; зак.

1. што. Прымусіць каціцца.

П. бервяно.

2. Хутка паехаць, адправіцца куды-н. (разм.).

Машына пакаціла ў бок горада.

Яны пакацілі на поўдзень.

3. каго-што. Паваліць, прымусіць упасці (разм.).

Ён пакаціў мяне на зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

генера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыстасаванне для ператварэння аднаго віду энергіі ў другі.

Г. пастаяннага току.

Г. пераменнага току.

2. Прыстасаванне, апарат ці машына, якія вырабляюць якія-н. прадукты.

Г. вадароду.

Г. ідэй (перан.).

|| прым. генера́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікрарухаві́к, ‑а, м.

Машына малых памераў і магутнасці, якая пераўтварае якую‑н. энергію ў механічную. Рэактыўны мікрарухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да набіўкі; які служыць, прызначаны для набіўкі. Набівачная машына. Набівачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)