◎ Картаве́шка ’зняважлівае слова на чалавека з невыразнай гаворкай’ (КЭС, лаг.), гл. картавы. Суфіксальнае ўтвврвнне пры дапамозе пеяратыўнага фарманта ‑ешка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Накапу́зіцца, накапу́зытыся ’мець выгляд хваравітага чалавека з пахіленай набок галавой’ (драг., Нар. словатв.). Відаць, ад капу́за ’вялікая шапка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бясстру́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае струн.

•••

Бясструнная балалайка — пра балбатлівага чалавека, пустазвона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інквізі́тар, ‑а, м.

Суддзя або член інквізіцыйнага суда. // перан. Пра жорсткага чалавека-мучыцеля.

[Лац. inquisitor — следчы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гламазда́, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Разм. пагард. Пра нязграбную рэч, няўклюднага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гліст, ‑а, М ‑сце, м.

Чарвяк, які паразітуе ў арганізме чалавека або жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графало́гія, ‑і, ж.

Вывучэнне почырку з пункту гледжання выяўлення ў ім характару чалавека.

[Ад грэч. graphō — пішу і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрапа...,

Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны іх да чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрапагене́з, ‑у, м.

Раздзел антрапалогіі, які вывучае працэсы эвалюцыі чалавека на розных этапах.

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек і genesis паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяржымо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, м.

Разм. пагард. Пра грубага, жорсткага, уладалюбівага чалавека.

[Ад імя дзеючай асобы камедыі Гогаля «Рэвізор».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)