Verbum

самавыпрабава́нне і самавыпрабо́ўванне, ‑я, н.

Выпрабаванне самога сябе, сваіх сіл, здольнасцей.

самаду́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Весці сябе як самадур, быць самадурам.

самаізалява́нне, ‑я, н.

Ізаляванне самога (саміх) сябе ад каго‑, чаго‑н.

самаўзвышэ́нне, ‑я, н.

Разм. Узвышэнне самога сябе, сваіх заслуг, поспехаў; самаўсхваленне.

скампраметава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Зняславіць сябе, трапіць у няёмкае становішча.

уве́шацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Увешаць сябе чым‑н. Увешацца каралямі.

усёахо́пны, ‑ая, ‑ае.

Які ахоплівае, уключае ў сябе ўсё. Усёахопныя задачы.

устры́маны, ‑ая, ‑ае.

Які абмяжоўвае сябе ў чым‑н., пазбягае празмернасцей.

халу́йстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Пагард. Весці сябе па-халуйску, падхалімнічаць.

паво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць; незак.

1. каго. Вадзіць каня пры ворыве, абворванні чаго‑н.

2. чым. Рабіць рух чым‑н. Афіцэр нездаволена паводзіць плячамі, хмурнее яго прадаўгаваты выпешчаны твар. Навуменка. Дзік стаяў і паволі паводзіў галавою, цяжка сапучы. Пташнікаў.

•••

Паводзіць сябе — трымаць сябе якім‑н. чынам. Усе тут паводзяць сябе вельмі стрымана, ціха. Брыль.