вы́рушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.

Разм. Адправіцца куды‑н., рушыць. Ёсць такое рашэнне: Алесю і Андрэю вырушыць у разведку. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заштурхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Штуршкамі запіхнуць, прымусіць увайсці, змясціцца куды‑н. Заштурхнуць бервяно пад павець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрыго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прыгарнуць да чаго‑н. або куды‑н. у нейкай колькасці. Напрыгортваць жару да чыгунка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўсця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Усцягнуць за некалькі прыёмаў куды‑н. значную колькасць чаго‑н. Наўсцягваць жэрдак на гарышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазасыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Адправіць каму‑н. усё, многае.

2. Адаслаць, заслаць куды‑н. усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавалачы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачацца; ‑лачомся, ‑лачацеся, ‑лакуцца; пр. перавалокся, ‑лаклася, ‑лаклося; зак.

Разм. З вялікімі намаганнямі перайсці, перабрысці куды‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выбо́ры ’зборы ў дарогу’ (Нас., КЭС, лаг.). Ад выбірацца ’збірацца ў дарогу, накіроўвацца куды-небудзь’, аднак, магчыма, запазычана з польск. wybory ’зборы ў дарогу, пераезд’, пра што сведчыць незвычайная для ўтварэнняў з прэфіксам вы‑ акцэнтуацыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плю́нуть сов. плю́нуць;

◊

раз плю́нуть раз плю́нуць;

плю́нуть не́куда плю́нуць няма́ куды́;

плю́нуть в лицо́ плю́нуць у твар;

плю́нуть на всё плю́нуць на ўсё.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хадо́к, -дака́ м., в разн. знач. ходо́к;

до́бры х. — хоро́ший ходо́к;

хадакі́ ад сяля́н — ходоки́ от крестья́н;

◊ не х. — (куды) не ходо́к (куда)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Засунуць, усунуць куды‑н. усё. многае. Пазасоўваць за пояс сякеры. □ Зянькевіч спрытна пазасоўваў газеты пад салдацкую кашулю. П. Ткачоў. // Разм. Зачыніць унутр чаго‑н. усё, многае. Пазасоўваць шуфляды ў стол.

2. Разм. Зачыніць на засаўку ўсё, многае. Пазасоўваць дзверы.

3. Разм. Падзець невядома куды ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)