шэпт, -у, М -пце, м.

1. Ледзь чутная гутарка, пры якой гукі вымаўляюцца без удзелу галасавых звязак.

Гаварыць шэптам.

2. перан. Ціхі, невыразны шум, шапаценне, цурчанне і пад.

Ш. хваль.

3. Погаласка, чутка, якія перадаюцца па сакрэце.

Пра гэта ўжо пусцілі ш.

Шэпты хату губяць (прыказка; разбураюць уклад, уносяць разлад).

4. мн. -ы, -аў. Набор слоў, якія паводле забабонных уяўленняў маюць чарадзейную сілу; заклінанне (разм.).

Лячыць шэптамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безразли́чно

1. нареч. абыя́кава;

2. безл., в знач. сказ. усё адно́, усё ро́ўна;

э́то безразли́чно гэ́та ўсё адно́ (усё ро́ўна);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рискну́ть сов. и однокр. рызыкну́ць; адва́жыцца;

я рискну́л спроси́ть его́ об э́том я рызыкну́ў (адва́жыўся) запыта́цца ў яго́ пра гэ́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусто́е ср., сущ. пусто́е, -то́га ср.; глу́пства, -ва ср.; (мелочь) дро́бязь, -зі ж.;

всё э́то пусто́е усё гэ́та пусто́е (глу́пства).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хап, выкл. у знач. вык.

Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. хапаць — хапнуць і хапануць, хапянуць. І Ягорка Ажывіўся, Хап цукерку З рук ды ў рот! Дзеружынскі. Хлапчук разявіў рот ад захаплення: — Вось гэта хараство! Вось гэта пекната! Не кветка — любата! І, не раздумваючы, — хап яе ў жменю... Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўваро́ткі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Непаваротлівы; марудны. Быў гэта чалавек неўвароткі, вельмі марудны ў рухах, па характару пануры, маўклівы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Моцна або доўга пахвалявацца. — Нахвалявалася — страхі — .. [Ірына] сказала гэта прыцішаным голасам, шчыра і даверліва. Сапрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парла́менцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да парламента. Гэта быў Жуль Лок — адзін з парламенцкіх кіраўнікоў сацыялістычнай партыі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

архімандры́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул ігумена, а таксама асоба, якая носіць гэта званне.

[Грэч. archi — галоўны і mandra — манастыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавыда́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. перавыдаць.

2. Тое, што перавыдадзена. Гэта не новая кніга, а перавыданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)