куцця́, -і́, ж.
1. Урачыстая вячэра напярэдадні Каляд, Новага года, якая суправаджаецца варажбою, а таксама дзень, у які адбываецца гэта ўрачыстасць.
2. Каша з ячных і іншых круп як традыцыйная абрадавая страва беларусаў і іншых славянскіх народаў.
○
Багатая (шчодрая) куцця — гатавалася перад Новым годам; была мясная, багатая, каб і год быў багаты.
Посная (галодная) куцця — гатавалася напярэдадні Каляд і Вадохрышча без мяса і жывёльнага тлушчу.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
безразли́чно
1. нареч. абыя́кава;
2. безл., в знач. сказ. усё адно́, усё ро́ўна;
э́то безразли́чно гэ́та ўсё адно́ (усё ро́ўна);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пусто́е ср., сущ. пусто́е, -то́га ср.; глу́пства, -ва ср.; (мелочь) дро́бязь, -зі ж.;
всё э́то пусто́е усё гэ́та пусто́е (глу́пства).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рискну́ть сов. и однокр. рызыкну́ць; адва́жыцца;
я рискну́л спроси́ть его́ об э́том я рызыкну́ў (адва́жыўся) запыта́цца ў яго́ пра гэ́та;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хап, выкл. у знач. вык.
Разм. Ужываецца паводле знач. дзеясл. хапаць — хапнуць і хапануць, хапянуць. І Ягорка Ажывіўся, Хап цукерку З рук ды ў рот! Дзеружынскі. Хлапчук разявіў рот ад захаплення: — Вось гэта хараство! Вось гэта пекната! Не кветка — любата! І, не раздумваючы, — хап яе ў жменю... Валасевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брыдкасло́ўе, ‑я, н.
Брыдкія, непрыстойныя словы, выразы; лаянка. Гультайства, брыдкаслоўе, п’янства — усё гэта трапляла ў поле зроку сатырыка. Бугаёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бязве́транасць, ‑і, ж.
Адсутнасць ветру; ціхае надвор’е. Шум лесу — гэта песні дрэў, а дрэвы пяюць і ў бязветранасць. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гросма́йстар, ‑тра, м.
1. Вышэйшае шахматна-спартыўнае званне. // Асоба, якая мае гэта званне.
2. Галава сярэдневяковага рыцарскага манашскага ордэна.
[Ням. Grossmeister.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даку́члівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць дакучлівага. Можна было б паехаць і зараз, але гэта палічаць за нясціпласць, нетактоўнасць, дакучлівасць. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архімандры́т, ‑а, М ‑рыце, м.
Вышэйшае духоўнае званне для манахаў, тытул ігумена, а таксама асоба, якая носіць гэта званне.
[Грэч. archi — галоўны і mandra — манастыр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)