ро́зыгрыш, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. разыгрываць — разыграць (у 3, 5 знач.).

2. Нічыйны вынік гульні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіласава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. сіласаваць; спосаб нарыхтоўкі і захоўвання кармоў шляхам заквашвання. Сіласаванне бульбоўніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сульфаніламі́ды, ‑аў; адз. сульфаніламід, ‑у, М ‑дзе, м.

Група лекавых рэчываў, якія аслабляюць дзеянне хваробатворных бактэрый; сульфаміды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уку́с, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. укусіць (у 1 знач.).

2. Укушанае месца. Памагаць укус ёдам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упа́йка, ‑і, ДМ упайцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. упайваць — упаяць.

2. Тое, што ўпаяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускладне́нне, ‑я, н.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ускладняць — ускладніць і стан паводле знач. дзеясл. ускладняцца — ускладніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. усяляць — усяліць (у 1 знач.) і усяляцца — усяліцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанеро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; ж.

Спец.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фанераваць.

2. Фанерная абліцоўка мэблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і¹, злуч.

1. спалучальны. Злучае аднародныя члены сказа, а таксама часткі складаназлучанага сказа.

Мір і дружба.

На дварэ было і сыра, і холадна.

Пачатак быў зроблены, і, трэба сказаць, пачатак нядрэнны.

2. пералічальны. Злучае асобныя члены пералічэння.

І шыла, і мыла, і прала, і ткала — і ўсё языком (з нар.).

3. выніковы. Злучае сказы, якія суадносяцца як дзеянне і вынік.

Прайшоў дождж, і трава адразу зазелянела.

4. супраціўны. Злучае сказы і члены сказа ў супраціўным паведамленні.

Мужчына, і плача.

Ён хацеў стаць на ногі і ўпаў.

5. уступальны. Ужыв. ў знач., блізкім да злучніка «хоць» («хаця»).

І не складаная задача, а падумаць над ёй трэба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абарва́ць¹, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак.

1. што. Сарваць што-н.

А. яблык.

2. што. Абабраць, пазрываць плады, ягады і пад.

А. яблыню.

3. што. Вырваць што-н.

А. пялёсткі рамонка.

4. што. Адарваць што-н. ад чаго-н.; моцна нацягнуўшы, разарваць.

А. фіранку.

А. электраправодку.

5. перан., што. Раптоўна і рэзка спыніць якое-н. дзеянне.

А. песню.

6. перан., каго. Перапыніць, прымусіць змоўкнуць каго-н. (разм.).

А. субяседніка.

7. што. Пашкодзіць, пакусаць; разарваць, кусаючы (пра сабак; разм.).

Сабака абарваў штаны.

◊

Абарваць тэлефон (разм.) — часта, многа званіць па тэлефоне.

|| незак. абрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абры́ў, -ры́ву, м. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)