Verbum

вячэ́ра, ‑ы, ж.

Спажыванне ежы вечарам. Вячэра цягнулася ў гэты вечар доўга. Чорны. // Сама гэта ежа. Маці збірала на стол познюю вячэру. Кулакоўскі.

гаспады́ньскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да гаспадыні, звязаны з работай гаспадыні. Гаспадыньская справа. □ Насцечка зусім страціла сваю ранейшую гаспадыньскую сталасць. Чорны.

гузава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гузаватага. Чалавек.. лёг на зямлю і, адчуўшы яе гузаватасць, адным махам рукі згроб сабе пад галаву імшыстую купіну. Чорны.

дзік, ‑а, м.

Дзікі кабан; вепр. Дзік ходзіць з дзічыхай, За ім — табун воўчы. Купала. Стары чорны дзік-сякач ідзе звычайна наперадзе. «Маладосць».

дзюба́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дзюбаты. Дгюбастая птушка кінулася ў куст. Чорны. На паліцах, Паміж усяго — Ножык з дзюбастым бліскучым лязом. Броўка.

вы́будаваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Пабудаваць, збудаваць. Цягнікі хадзілі, але спыняліся яны ўжо крыху далей, дзе да часу выбудавалі нейкую паветку. Чорны.

разнервава́цца, ‑нервуюся, ‑нервуешся, ‑нервуецца; зак.

Прыйсці ў нервовы, узбуджаны стан; расхвалявацца. [Наўмыснік] ніколі не траціў спакойнай вытрыманасці, а цяпер так растрывожыўся і разнерваваўся. Чорны.

раскула́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Пазбавіць зямлі і сродкаў вытворчасці (кулака, кулакоў). Банадыся раскулачылі і разам з вусатым зялёнакаменцам выселілі. Чорны.

слаўцо́, ‑а. н.

Тое, што і слоўца. А гаворыць.. [Весялоўскі] удала, на язык востры, калі скажа слаўцо, ды прыкажа, дык доўга будзеш памятаць. Чорны.

стальма́ства, ‑а, н.

Разм. Рамяство, занятак стальмаха. Можа б ён [Стальмаховіч] і лепш выйграў, каб толькі стальмаствам заняўся, але што ж, зямля цягне. Чорны.