выхава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выхоўваць ​1 — выхаваць.

2. Агульнае развіццё, культура чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. вякаць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяшча́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вяшчаць (у 1 знач.).

2. Перадачы па радыё; радыёвяшчанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гагата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гагатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Чулася гагатанне гусей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. газіраваць.

2. Разм. Газіраваная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забрудне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. забрудняць — забрудніць і стан паводле знач. дзеясл. забрудняцца — забрудніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зава́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заварваць — заварыць і стан паводле знач. дзеясл. заварвацца — заварыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загарто́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загартоўваць — загартаваць і стан паводле знач. дзеясл. загартоўвацца — загартавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закабале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закабаляць — закабаліць і стан паводле знач. дзеясл. закабаляцца — закабаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заліва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. заліваць (у 1 знач.) — заліць ​1 (у 4, 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)