Verbum

бязлі́тасць, ‑і, ж.

Тое, што і бязлітаснасць. [Габрусь:] — Гэта ўсё грэх мучыць мяне за маю бязлітасць і бяздушнасць... Чарот.

дараго́ўля, ‑і, ж.

Высокі ўзровень цэн; дарагавізна. Нястача, дарагоўля, голад — усё гэта спрыяла падняццю рабочых на змаганне. Гурскі.

вы́паўзак, ‑зка, м.

Вялікі чарвяк, адзін з відаў дажджавога чарвяка. Выпаўзак — гэта чарвяк-гігант, блізкі сваяк дажджавому. Матрунёнак.

за́балаць, ‑і, ж.

Разм. Забалочанае месца. Гэта была звычайная больш-менш сухая мясціна, акружаная балотамі і забалацямі. Кірэйчык.

задо́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць задорнага. — А вось мы праверым, ці так гэта, — з уяўнай задорнасцю сказаў капітан. Асіпенка.

квінтэсе́нцыя, ‑і, ж.

Кніжн. Аснова, самая сутнасць чаго‑н. Гэта гісторыя і з’яўляецца ядром апавядання, яго квінтэсенцыяй. «Полымя».

[Ад лац. quinta essentia — пятая сутнасць (у антычнай і сярэдневяковай філасофіі — асноўная сутнасць рэчаў).]

краязна́ўства, ‑а, н.

Вывучэнне геаграфіі, гісторыі, эканомікі, культуры пэўнай мясцовасці насельніцтвам, для якога гэта тэрыторыя з’яўляецца родным краем.

муніцыпалітэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.

Орган мясцовага самакіравання ў буржуазных краінах, а таксама будынак, дзе размяшчаецца гэта ўстанова.

[Ням. Munizipalität, ад лац. municipium.]

неміласэ́рнасць, ‑і, ж.

Няздольнасць да праяўлення міласэрнасці; жорсткасць. [Мікалай:] — Гэтулькі ў ім .. неміласэрнасці, што, здаецца, гэта не чалавек. Чорны.

о́бер-канду́ктар, ‑а, м.

Уст. Галоўны кандуктар. — Тут, на Новым Свеце, — гэта за чыгункаю — ёсць обер-кандуктар. Колас.