Verbum

дрэсіро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дрэсіруе жывёл.

Д. звяроў.

|| ж. дрэсіро́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. дрэсіро́ўшчыцкі, -ая, -ае.

заго́ншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разам з другімі заганяе, гоніць звера на паляўнічых пры аблаве.

|| прым. заго́ншчыцкі, -ая, -ае.

лапату́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто бесперастанку гаворыць, лапоча; балбатун.

|| ж. лапату́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.

ліквіда́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто займаецца ліквідацыяй чаго-н.

Л. наступстваў аварыі на Чарнобыльскай АЭС.

|| прым. ліквіда́тарскі, -ая, -ае.

лы́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца лыжным спортам, хадзьбой на лыжах.

Атрад лыжнікаў.

|| ж. лы́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

малаве́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто мала верыць у што-н.

|| ж. малаве́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

маўча́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (разм.).

Дзіцячая гульня, у якой прайграе той, хто першым загаворыць.

◊

Гуляць у маўчанку — ухіляцца ад размовы.

назіра́льны, -ая, -ае.

1. Які прызначаны для назірання.

Назіральная вышка.

2. Той, хто валодае назіральнасцю, умее назіраць (у 1 знач.).

Н. чалавек.

адраса́т, -а, М -са́це, мн. -ы, -аў, м.

Той, каму адрасавана паштовае адпраўленне.

|| ж. адраса́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

рэкламі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто афармляе, робіць рэкламы.

|| ж. рэкламі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.