шыракатва́ры, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокі твар. Каржакаваты, шыракатвары Смірноў спакойна крочыць побач. Навуменка. У вызначаным месцы Валодзю чакаў Сяргееў з прысадзістым шыракатварым хлопцам. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́дзіць несов.

1. обл. (искажать вид) безобра́зить, уро́довать;

гэ́та прычо́ска б. твой твар — эта причёска безобра́зит (уро́дует) твоё лицо́;

2. па́чкать, грязни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пабяле́ць сов.

1. побеле́ть;

~ле́лі скро́ні — побеле́ли виски́;

2. (стать бледным) побеле́ть, побледне́ть;

твар яго́ рапто́ўна ~ле́ў — лицо́ его́ внеза́пно побеле́ло (побледне́ло)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акаймо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Палоска, якая акружае край чаго‑н. Пыл густым пластам укрываў.. твар [Собаля], чорнай акаймоўкай засох у кутках пухлявых пругкіх вуснаў. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

астэ́нік, ‑а, м.

1. Чалавек, будове цела якога характэрны высокі рост, хударлявасць, доўгая шыя, выцягнуты чэрап, вузкі, рэзка акрэслены твар.

2. Чалавек, які пакутуе ад астэніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяўчы́нін, ‑а.

Разм. Які належыць дзяўчыне. Дзяўчынін твар. Дзяўчыніна фатаграфія. □ Цвілі ружы ў дзяўчыніным сэрцы, чарнелі і вялі іх пялёсткі, і зноў румяніліся і ружавелі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закамяне́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Зацвярдзелы, цвёрды, як камень. Закамянелая зямля. Закамянелая смала.

2. перан. Знямелы, застылы. Закамянелы твар. □ [Косцік] стаяў, не кратаючыся з месца, увесь закамянелы. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запла́каць ​1, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак., што.

Доўга плачучы, выклікаць прыпухласць, пачырваненне (вачэй, твару). Заплакаць вочы. Заплакаць твар.

запла́каць ​2, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

Пачаць плакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зарумя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

Зрабіцца румяным. Твар .. [Юзі] зарумяніўся ад работы, дыхаў здароўем. Бажко. // Запячыся, пакрыцца румянай скарынкай. Бульбіны зверху ўжо зарумяніліся і пачынаюць падгараць. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збяле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць белым; пабялець. Пазняк збялеў. Усе, убачыўшы яго твар, адразу сціхлі. Дуброўскі. То збялее хлопец, як папера, то зальецца чырванню. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)