скорапрахо́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які вядзе праходку паскораным метадам. Брыгада скорапраходчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрабні́к, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца скрабеннем чаго‑н. Скрабнік аўчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стано́чнік, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на станку (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стры́жаншчык, ‑а, м.

Рабочы-фармаўшчык, які вырабляе стрыжні для ліцейных форм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ткач, ‑а, м.

Рабочы, майстар, які вырабляе тканіну на ткацкім станку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыгуналіце́йшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца плаўкай чыгуну, ліццём чыгунных вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклава́р, ‑а, м.

Рабочы шкляной прамысловасць які займаецца прыгатаваннем шкляной масы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкловыдзіма́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які шляхам выдзімання вырабляе розныя шкляныя рэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электратэрмі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Рабочы, спецыяліст па электратэрмічнай апрацоўцы металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Рабочы, што ажыццяўляе падбор, падборку чаго-н.

2. Прыстасаванне, машына для падбірання скошанай збажыны, травы і пад.

|| ж. падбо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)