Кры́пенкі ’пупышкі’ (Нар. лекс.). Гл. крыпанікі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ківічэць ’вішчаць’ (Нар. лекс.). Гл. квічэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кілі́х ’кілішак’ (Нар. словатв.). Гл. келіх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кія́ш ’рагоз’ (Нар. лекс.). Гл. кіюха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вуркуга́н ’нахабны злодзей’ (З нар. сл.). Разам з укр. арг. вуркага́н, уркага́н ’злодзей’ да ву́рка (у́рка) ’тс’ (Рудніцкі, 1, 500); прыклады экспрэсіўнай суфіксацыі такога тыпу прыводзіць Крывіцкі (З нар. сл., 133).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каржэ́іна ’вельмі закарэлая, брудная асоба’ (Нар. словатв.), ’вельмі закарэлы, брудны’ (З нар. сл.). Да корж (гл.) і папярэдніх лексем. Словаўтварэнне: каржэіна ад каржэй (гл.) і суфікса ‑іна. (Nomen augmentativum et peiorativum).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кілу́н1 ’непакладаны кабан’ (ДАБМ, Сл. паўн.-зах., Шатал.), ’рослы племянны баран’ (З нар. сл.). Гл. кілаш.

Кілу́н2 ’чалавек з грыжай’ (Нар. словатв., Мат. Маг., Шат.). Параўн. кіла1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мэша ’нячысцік, пачвара’, ’неахайна адзетая жанчына’ (кір., Нар. сл.), слуц. ’непаваротлівая, павольная ў працы жанчына’ (Нар. словатв.). Да мета (гл.). Не выключана магчымасць генетычнай сувязі з польск. meszka, mech, marucha ’мядзведзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набудава́ць ’набраць, накласці поўную пасудзіну’ (ушацк., Нар. лекс.), набудава́цца ’наесціся’ (полац., Нар. лекс.). Хутчэй за ўсё ад бутава́ць ’напіхваць’ з ад’ідэацыяй да будава́ць ці ў выніку азванчэння т у інтэрвакальным становішчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́лля ’гурт’: Наляцела налля дзяцей (паст., Сл. ПЗБ), нальля ’пра таго, хто нагла і неадступна лезе ў шкоду’ (полац., Нар. лекс.), ’навала, напасць’ (ушац., Нар. сл.). Відаць, з *нагля, гл. наглы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)