ураўнава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ураўнаваць і стан паводле знач. дзеясл. ураўнавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. урэзаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускры́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ускрыкваць — ускрыкнуць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уступле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уступаць ​1 — уступіць ​1 (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. утроіць і стан паводле знач. дзеясл. утроіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уціска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціскаць ​1 — уціснуць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарсіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. фарсіраваць (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюарэсцэ́нцыя, ‑і, ж.

З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуго́ўка, ‑і, ДМ ‑гоўцы; Р мн. ‑говак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фугаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́рканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. харкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)