Verbum

гільяцінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго.

Пакараць (караць) на гільяціне.

грызну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да грызці.

гушкану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да гушкацца.

дака́зчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто даказвае на каго‑н.; даносчык, нагаворшчык.

дашпурля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Разм. Перашпурляць усё да канца.

заўю́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Нагрузіць паклажай уючную жывёлу. Заўючыць каня.

захларафармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., каго.

Уст. Усыпіць хворага пры дапамозе хлараформу.

зачмуры́ць, ‑чмуру, ‑чмурыш, ‑чмурыць; зак., каго-што.

Разм. Задурыць, затлуміць. Зачмурыць галаву.

зба́лаваць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго.

Сапсаваць празмерным балаўством, патураннем. Збалаваць дзіця.

зласло́віць, ‑лоўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; незак.

Злосна, едка гаварыць пра каго‑, што‑н.