знату́жыць, ‑тужу, ‑тужыш, ‑тужыць; зак., каго-што.
Разм. Надарваць, падарваць. Знатужыць каня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)