панапі́сваць сов. (во множестве, о многом) написа́ть, понаписа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панапэ́цкваць сов. (во множестве) напа́чкать, нама́зать, нагрязни́ть, намара́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панаскуба́ць сов. (во множестве)
1. надёргать;
2. нащипа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
панасыпа́ць сов. (о многом, во множестве) насы́пать, понасыпа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прытры́зніць сов. (во сне, в бреду) уви́деть, предста́вить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
улі́чваць несов. принима́ть во внима́ние, учи́тывать; см. улічы́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сло́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да слова, які складаецца са слоў. Слоўны матэрыял. Слоўнае багацце народа. □ Між песень, зафіксаваных на Беларусі М. Федароўскім, можна сустрэць нямала твораў украінскага паходжання, што шырока бытавалі на беларускіх землях у самабытным слаўным афармленні. Саламевіч.
2. Які ажыццяўляецца пры дапамозе слоў; вусны. Кожны раз у самай гарачцы слоўнага турніру між рэжысёрам і драматургам, калі, здаецца, во-во вайна дойдзе да самага свайго найвышэйшага пункту і ад слоўнага яна прыме кулачны выгляд, — пан Вашамірскі стрымліваў іх імпэт. Бядуля.
3. Уст. Які мае адносіны да славеснасці. Важна адзначыць, што Кандрату Крапіве падуладны розныя слоўныя жанры. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
навычэ́сваць I сов. (во множестве) вы́чесать; см. вы́часаць I 1
навычэ́сваць II сов. (во множестве) вы́тесать; см. вы́часаць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ву́смерць прысл. ’да смерці’ («Полымя», 1970, № 2, 118). Няясна, магчыма, прыназоўнікавае ўтварэнне — у + смерць, як на + смерць з нехарактэрнай для бел. мовы перацяжкай націску; параўн. рус. на́смерть. Апошняе дазваляе меркаваць аб магчымым запазычанні слова з рус. мовы, відаць, вусным шляхам, дзе яно магло паходзіць са спалучэння в + смерть (дакладней — во́ смерть).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мацава́цца, мацуюся, мацуешся, мацуецца; незак.
1. Цвёрда, стойка трымацца, выяўляць вытрымку ў чым‑н.; стрымлівацца. Коля мацаваўся, стараючыся схаваць сваё хваляванне. Рунец. // Старацца быць бадзёрым. Адразу пасля вайны яшчэ мацавалася Адарка, а тут во здаваць пачала. Лупсякоў.
2. Зал. да мацаваць (у 1–3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)