шасціты́сячны, ‑ая, ‑ае.

1. Ліч. парадк. да шэсць тысяч.

2. Які складаецца з шасці тысяч адзінак. Шасцітысячны атрад.

3. Разм. Коштам у шэсць тысяч рублёў. Шасцітысячны гарнітур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у шэсць гадоў. Апошняе шасцігоддзе.

2. Гадавіна якой‑н. падзеі, што была шэсць гадоў назад. Шасцігоддзе пераходу на новыя метады працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціба́льны, ‑ая, ‑ае.

Сілаю ў шэсць балаў. Шасцібальны шторм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціпавярхо́вы, ‑ая, ‑ае.

Вышынёй у шэсць паверхаў. Шасціпавярховы дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціцалёвы, ‑ая, ‑ае.

Памерам у шэсць цалей. Шасціцалёвыя цвікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушасцяры́х, прысл.

Колькасцю ў шэсць асоб (рознага полу) або істот (ніякага роду).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцівуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае шэсць вуглоў, у форме шасцівугольніка. Шасцівугольная ратуша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасціскладо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які ў сваёй будове мае шэсць складоў. Шасціскладовае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпла́нак ’дадатак да прысядзібнага ўчастка, які размешчаны воддаль’ (Ян.). Укр. плано́к ’участак зямлі ў шэсць дзесяцін’. Да план ’сядзіба, участак’. Параўн. рус. планировать ’межаваць зямлю па плану’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аста́ча, -ы, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

Без астачы — цалкам, поўнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)