тяну́ть несов.
1. в разн. знач. цягну́ць; (о весе — ещё) ва́жыць;
тяну́ть ка́бель цягну́ць ка́бель;
расте́ние тя́нет из по́чвы вла́гу раслі́на ця́гне з гле́бы ві́льгаць;
тяну́ть в себя́ во́здух цягну́ць у сябе́ паве́тра;
тяну́ть де́ло цягну́ць спра́ву;
тяну́ть пе́сню цягну́ць пе́сню;
тяну́ть серебро́ спец. цягну́ць серабро́;
печь хорошо́ тя́нет печ до́бра ця́гне;
тя́нет купа́ться безл. ця́гне купа́цца;
тя́нет хо́лодом безл. ця́гне хо́ладам;
вот куда́ он тя́нет вось куды́ ён ця́гне;
тюк тя́нет де́сять килогра́ммов цюк ця́гне (ва́жыць) дзе́сяць кілагра́маў;
2. (о запахе) цягну́ць, не́сці, зано́сіць, аддава́ць; (о неприятном запахе) патыха́ць;
3. (воровать) разг. цягну́ць, кра́сці;
◊
тяну́ть жи́лы жы́лы дастава́ць;
тяну́ть каните́ль валаво́дзіць;
тяну́ть ля́мку цягну́ць ля́мку;
тяну́ть рези́ну мару́дзіць, валаво́дзіць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клёк, -у, м. (разм.).
1. Розум, развага.
У гэтага чалавека к. ёсць.
2. Жыццёвая сіла; сокі.
Нельга ж цягнуць з чалавека апошні к.
◊
Не мець клёку ў галаве (разм., пагард.) — пра чалавека, у якога няма розуму.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сквози́тьI несов., безл. прадзіма́ць, цягну́ць, прайма́ць;
в окно́ начина́ет сквози́ть з акна́ пачына́е цягну́ць (прадзіма́ць);
тут сквози́т тут прадзіма́е (ця́гне, прайма́е).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
буксі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Судна, якое буксіруе іншыя судны, плыты.
2. Канат або стальны трос для буксіроўкі.
Цягнуць на буксіры.
◊
Браць на буксір каго (разм.) — памагаць каму-н., хто адстае ў выкананні чаго-н.
|| прым. буксі́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перасе́лы, ‑ая, ‑ае.
Які перасядае, перарываецца ў горле. — Мы, Даша, пагаварылі тут... — пераселым голасам сказаў .. [Загурспі]. — Дакуль жа цягнуць. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тане́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
Абл. Танчэць. Лейкі цягнуць з-пад лубу Жывіцу густую, І, здаецца, Ствалы пачынаюць танець. Свірка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уперахва́т, прысл.
Разм.
1. Перахватваючы рукой (рукамі). Цягнуць вяроўку ўперахват.
2. Наперарэз каму‑, чаму‑н., каб перахваціць каго‑, што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.
Шырокі рэмень са скуры ці моцнай тканіны, які перакідваецца цераз плячо пры перацягванні, пераносцы грузу і інш. Бурлацкая лямка. □ Ісці было цяжка. Лямкі рэзалі плечы, а рэчавы мяшок спаўзаў на левы бок. Асіпенка. Мікола памог адвязаць лямкі, сабраць коўзкі і халодны шоўк парашута. Новікаў.
•••
Цягнуць лямку гл. цягнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
валачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; вало́к, -лакла́, -лакло́; валачы́; -ло́чаны; незак., каго-што.
1. Цягнуць волакам, не адрываючы ад паверхні чаго-н.
В. мех з бульбай.
2. Несці, везці што-н. цяжкае, з цяжкасцю.
В. вязанку сена.
3. што. Красці (разм.).
Валаклі з гаспадаркі ўсё, што маглі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абмані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., каго-што.
Тое, што і абмануць. Ім [панам] абманіць мужыка пакуль што трэба, вось і цягнуць ды абяцанкамі яго кормяць. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)