цукрава́цца, ‑руецца; незак.

Крышталізавацца ў цукар. Варэнне цукруецца. Мёд цукруецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глюко́за, ‑ы, ж.

Салодкае рэчыва, вуглявод у пладах раслін; вінаградны цукар.

[Ад грэч. glykys — салодкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зацукрава́цца, ‑руецца; зак.

Загусцець, выдзеліўшы цукар (пра варэнне, мёд). Мёд зацукраваўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рафіна́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Ачышчаны цукар у кавалках рознай формы.

[Фр. raffinade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галакто́за, ‑ы, ж.

Просты цукар, які з’яўляецца састаўной часткай лактозы (малочнага цукру).

[Ад грэч. gala (galaktos) — малако.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

левулёза, ‑ы, ж.

Спец. Цукар, які змяшчаецца ў мёдзе, салодкіх пладах; фруктоза.

[Ад лац. laevus — левы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукразаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Завод, на якім вырабляецца цукар (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лотый​I ко́латы; см. коло́ть​I;

ко́лотый са́хар ко́латы цу́кар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унакла́дку, прысл.

Разм. Палажыўшы цукар у чай, кофе і пад., у адрозненне ад упрыкуску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цукрафі́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ў лісцях толькі цукар (без крухмалу). Цукрафільны цюльпан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)