Verbum

панацэ́я, -і, ж. (кніжн.).

Уяўны сродак, які нібыта лечыць усе хваробы (у алхімікаў).

П. ад усіх бед (перан., іран.).

параксі́зм, -у, м. (кніжн.).

Моцны прыступ хваробы (пачуцця), які адбываецца перыядычна.

П. кашлю.

П. адчаю.

|| прым. параксізма́льны, -ая, -ае.

адужэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; -жэ́й; зак. (разм.).

1. Набрацца сілы, ачуняць пасля хваробы.

2. перан. Пабагацець.

Змянілася, адужэла вёска.

псі́хіка, -і, ДМ -хіцы, ж.

Сукупнасць душэўных адчуванняў, уяўленняў, пачуццяў, думак як адлюстраванне ў свядомасці аб’ектыўнай рэчаіснасці; душэўны склад чалавека.

Здаровая п.

|| прым. псіхі́чны, -ая, -ае.

Псіхічныя хваробы (хваробы расстройства мазгавых цэнтраў, нервовай сістэмы). Псіхічная атака (від атакі, разлічанай на застрашванне, падаўленне волі, псіхікі тых, хто абараняецца).

гінекало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае анатама-фізіялагічныя асаблівасці жаночага арганізма, жаночыя хваробы і іх лячэнне.

|| прым. гінекалагі́чны, -ая, -ае.

вы́здаравець, -ею, -ееш, -ее; зак.

Стаць зноў здаровым, паправіцца пасля хваробы.

|| незак. выздара́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выздараўле́нне, -я, н.

прыпа́дачны, -ая, -ае.

1. гл. прыпадак.

2. У якога бываюць прыпадкі якой-н. хваробы.

Што ты крычыш, як прыпадачны (наз.).

ліша́й¹, -ю́, мн. -шаі́, -шаёў, м.

Назва хваробы скуры з дробным свярбячым сыпам.

Стрыгучы л.

Лускаваты л.

|| прым. ліша́йны, -ая, -ае.