панацэ́я, -і, ж. (кніжн.).

Уяўны сродак, які нібыта лечыць усе хваробы (у алхімікаў).

П. ад усіх бед (перан., іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)