фра́нко- торг. фра́нка- нескл.;

фра́нко-валю́та фра́нка-валю́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фра́нк

‘прадстаўнік племені’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фра́нк фра́нкі
Р. фра́нка фра́нкаў
Д. фра́нку фра́нкам
В. фра́нка фра́нкаў
Т. фра́нкам фра́нкамі
М. фра́нку фра́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

санты́м, ‑а, м.

Дробная манета, роўная сотай долі франка (у Францыі, Бельгіі, Люксембургу і Швейцарыі).

[Фр. sentime.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́рто-фра́нко торг. по́рта-фра́нка нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франкI ист. франк, род. фра́нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліўр, ‑а, м.

Грашовая адзінка ў Францыі да ўвядзення ў 1799 г. франка; сярэбраная манета ў сярэдневяковай Францыі.

[Фр. livre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франкII (денежная единица) франк, род. фра́нка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фра́нк

‘грашовая адзінка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фра́нк фра́нкі
Р. фра́нка фра́нкаў
Д. фра́нку фра́нкам
В. фра́нк фра́нкі
Т. фра́нкам фра́нкамі
М. фра́нку фра́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)