забяспе́чанасць, -і, ж.

1. Матэрыяльны дабрабыт, дастатак.

Поўная з.

2. Ступень забеспячэння чым-н.

З. школ падручнікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усту́п¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Частка чаго-н., якая ўтварае ступень, выемку.

У. катлавана.

Уступы гор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́ракіс, -у, м.

У хіміі — вышэйшая ступень акіслення элемента.

П. вадароду.

|| прым. пе́ракісны, -ая, -ае.

Перакісныя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дактара́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Іспыты на ступень доктара ў вышэйшай школе Заходняй Еўропы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рату́нак, -нку, м.

Дапамога, абарона, выручка.

Прасіць ратунку.

◊

Ратунку няма — пра вельмі моцную ступень праяўлення чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сте́пень в разн. знач. ступе́нь, -ні ж.;

сте́пень мастерства́ ступе́нь майстэ́рства;

учёная сте́пень вучо́ная ступе́нь;

в вы́сшей сте́пени у найвышэ́йшай ступе́ні, надзвыча́йна;

в значи́тельной сте́пени у зна́чнай ступе́ні;

в ра́вной сте́пени у ро́ўнай ме́ры, адно́лькава;

в изве́стной сте́пени у пэ́ўнай ступе́ні;

сте́пени сравне́ния грам. ступе́ні параўна́ння;

положи́тельная сте́пень грам. звыча́йная ступе́нь;

сравни́тельная сте́пень грам. вышэ́йшая ступе́нь;

превосхо́дная сте́пень грам. найвышэ́йшая ступе́нь;

возвести́ в сте́пень мат. узве́сці ў ступе́нь;

◊

до после́дней сте́пени да апо́шняй ступе́ні, да апо́шняга;

ни в мале́йшей (ни в како́й) сте́пени ні ў я́кай ступе́ні, нія́к, ніко́лькі;

до тако́й сте́пени да таго́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́тнасць, -і, ж.

1. Ступень выразнасці гучання.

Дрэнная ч. радыёперадачы.

2. Магчымасць чуць, слухаць каго-, што-н.

Зона чутнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магі́стр, ‑а, м.

1. Першая вучоная ступень у некаторых зарубежных краінах і дарэвалюцыйнай Расіі. // Асоба, якая мае такую ступень.

2. Другая акадэмічная ступень, якая прысвойваецца ў вышэйшых навучальных установах ЗША і Англіі. // Асоба, якая мае такую ступень.

3. У сярэднія вякі — тытул кіраўніка каталіцкага духоўна-рыцарскага ордэна. // Асоба, якая мела такі тытул.

[Ад лац. magister — настаўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звя́знасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць звязнага. Звязнасць думак.

2. Ступень счаплення часцінак глебы. Звязнасць глебы. // Ступень вязкасці вяжучага рэчыва. Звязнасць вапны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́ласць, -і, ж.

1. гл. спелы.

2. перан. Высокая ступень чаго-н., дасканаласць; сталасць.

Сапраўдная творчая спеласць прыйшла значна пазней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)