тонфі́льм, ‑а, м.

1. Уст. Гукавы кінафільм.

2. Спец. Стужка з запісам гуку.

[Ням. Tonfilm.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Стужка, завязаная ў выглядзе вузла і дзвюх або некалькіх свабодна выпушчаных петляў.

Б. у косах.

|| памянш. ба́нцік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́нішны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фінішу. Фінішная стужка. Выйсці на фінішную прамую.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́льштук, -а, мн. -і, -аў, м.

Стужка, палоска тканіны, якая завязваецца вузлом ці бантам пад каўняром сарочкі, блузы.

Завязаць г.

◊

Залажыць за гальштук (разм., жарт.) — выпіць спіртнога.

|| прым. га́льштучны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмо́тачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для абмотвання. Абмотачная стужка. Абмотачны матэрыял. // Звязаны з абмотваннем. Абмотачныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капялю́шны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да капелюша. Капялюшная вытворчасць. // Прызначаны для капелюша. Капялюшная стужка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмагра́ма, ‑ы ж.

Аўтаматычны запіс пры дапамозе сейсмографа ваганняў зямной кары; стужка з такім запісам.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і gramma — запіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бінт, -у, М -нце, мн. -ы́, -о́ў, м.

Марлевая стужка для перавязкі ран, пераломаў і пад.

Перавязаць рану бінтам.

|| памянш. бі́нцік, -у, мн. -і, -аў, м.

|| прым. бінтавы́, -а́я, -о́е.

Бінтавая павязка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да медаля; звязаны з вырабам медалёў. Медальная стужка. Медальны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

станіёль, ‑ю, м.

Тонкая металічная стужка або ліст са сплаву, аснову якога складаюць свінец, волава, алюміній.

[Ад лац. stannum — волава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)