адміністра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Службовая асоба, якая кіруе чым-н.; адказны распарадчык.
Добры а.
|| ж. адміністра́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. адміністра́тарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аўтаінспе́ктар, ‑а, м.
Службовая асоба, якая занята наглядам за правільнасцю аўтамабільнага і інш. руху на дарогах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
білецёр, ‑а, м.
Службовая асоба, якая кантралюе ўваходныя білеты ў кіно, тэатрах, музеях і інш. установах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэгістра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Службовая асоба, якая праводзіць рэгістрацыю каго-, чаго-н.
Р. карэспандэнцыі.
|| ж. рэгістра́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.). і прым. рэгістра́тарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
павы́тчык, ‑а, м.
Гіст. Службовая асоба канцылярыі, якая кіравала справаводствам у судзе ў Расіі 16–17 стст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каптэна́рмус, ‑а, м.
Службовая асоба ў арміі, у абавязкі якой уваходзіць захаванне і выдача харчу, абмундзіравання, зброі.
[Ад фр. capitaine d'armes.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марша́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (гіст.).
1. Вышэйшая службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім і Рэчы Паспалітай.
2. У Беларусі ў 19 ст: выбраны з ліку шляхты кіраўнік губерні або павета.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інкаса́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Службовая асоба, якая займаецца прыёмам грошай ад арганізацый і ўстаноў для здачы іх у банк, а таксама машына, якая перавозіць такую асобу.
|| прым. інкаса́тарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інстру́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.
Службовая асоба, якая інструктуе каго-, што-н.
І. фізкультуры.
І. па турызме.
|| ж. інстру́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).
|| прым. інстру́ктарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агля́дчык, ‑а, м.
Службовая асоба, якая робіць агляд чаго‑н. з мэтай праверкі. Аглядчык вагонаў. Аглядчык засцерагальных лямпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)