службовая этыка

т. 15, с. 24

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

педано́м

‘службовая асоба ў Спарце’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. педано́м педано́мы
Р. педано́ма педано́маў
Д. педано́му педано́мам
В. педано́ма педано́маў
Т. педано́мам педано́мамі
М. педано́ме педано́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ната́рыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая ажыццяўляе натарыяльныя дзеянні, акты.

Дзяржаўны н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даручэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Службовая асоба, што знаходзіцца пры кіраўніку і выконвае службовыя даручэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магістра́т

‘прадстаўнік вышэйшай улады ў Старажытным Рыме; судовая або паліцэйская службовая асоба ў некаторых краінах’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магістра́т магістра́ты
Р. магістра́та магістра́таў
Д. магістра́ту магістра́там
В. магістра́та магістра́таў
Т. магістра́там магістра́тамі
М. магістра́це магістра́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

office-holder [ˈɒfɪshəʊldə] n. чыно́ўнік, службо́вая асо́ба, дзяржа́ўны слу́жачы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

службо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. службо́вы службо́вая службо́вае службо́выя
Р. службо́вага службо́вай
службо́вае		 службо́вага службо́вых
Д. службо́ваму службо́вай службо́ваму службо́вым
В. службо́вы (неадуш.)
службо́вага (адуш.)		 службо́вую службо́вае службо́выя (неадуш.)
службо́вых (адуш.)
Т. службо́вым службо́вай
службо́ваю		 службо́вым службо́вымі
М. службо́вым службо́вай службо́вым службо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сле́дчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. гл. следства.

2. Службовая асоба, якая вядзе следства.

|| прым. сле́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паднача́лены, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Службовая асоба, якая падпарадкоўваецца асобе, старшай па пасадзе.

|| ж. паднача́леная, -ай, мн. -ыя, -ых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віначэ́рп, -а, мн. -ы, -аў, м.

У старажытнасці: службовая асоба, якая загадвала віннымі склепамі, разлівала і разносіла пітво на банкетах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)