пашта́мцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паштамта. Паштамцкі служачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісьмаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Гіст. Служачы ў канцылярыі, справавод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́сар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Канцылярскі служачы, які займаецца перапіскай, складаннем і рэгістрацыяй канцылярскіх папер.

Вопытны п.

Ротны п.

|| прым. пі́сарскі, -ая, -ае.

П. почырк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бортправадні́к, ‑а, м.

Служачы грамадзянскага паветранага флоту, які абслугоўвае пасажыраў у самалёце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круп’е́, нескл., м.

Саўладальнік або служачы ігральнага дома, распарадчык гульні і банкоўшчык.

[Фр. croupier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сабе́саўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сабеса, належыць яму. Сабесаўскі служачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.

1. Прымаць якую-н. позу, служачы натурай для фатографа або мастака.

2. Паводзіць сябе як пазёр, фальшыва (кніжн., неадабр.).

|| наз. пазі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

слу́жащий

1. прич. які́ (што) слу́жыць;

2. сущ. слу́жачы, -чага м., службо́вец, -бо́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́рмен, ‑а, м.

Уладальнік ці кіраўнік бара; служачы бара, які падае спіртныя напіткі за стойкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́тнік ​1, ‑а, м.

Гіст. Служачы мытніцы.

мы́тнік ​2, ‑у, м.

Тое, што і увярэднік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)