хрызако́ла, ‑ы, ж.

Мінерал класа сілікатаў блакітнага, зялёнага, сіняга колеру; медная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальфра́мавы, ‑ая, ‑ае.

З прымессю вальфраму. Вальфрамавая руда. // Зроблены з вальфраму. Вальфрамавая ніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сере́бряный в разн. знач. сярэ́браны;

сере́бряная ло́жка сярэ́браная лы́жка;

сере́бряная руда́ сярэ́браная руда́;

сере́бряный блеск мин. сярэ́браны блішча́к;

◊

сере́бряная сва́дьба сярэ́бранае вясе́лле.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шэелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал у выглядзе белых або шэрых крышталяў; руда вальфраму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купарва́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да купарвасу. // Які змяшчае ў сабе купарвас. Купарвасная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рганцавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марганцу. // У склад якога ўваходзіць марганец. Марганцавая руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нікелі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нікеліну; зроблены з нікеліну. Нікелінавая руда. Нікелінавы дрот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынкі́т, ‑у, М ‑кіце, м.

Мінерал чырвонага колеру, цынкавая руда, якая служыць для атрымання цынку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубі́ць², рублю́, ру́біш, ру́біць; ру́блены; незак., што.

1. Будаваць з дрэва, бярвення будынак (спец.).

Р. зруб.

2. Са словамі «вугаль», «руда» і пад.: здабываць.

|| наз. ру́бка, -і, ДМ -бцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вульфені́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Жоўтая руда крышталічнай будовы, якая змяшчае ў сабе свінец і малібдэн.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)