Verbum

анлайнавы слоўнік

Руда́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Руда́
Р.	Руды́
Д.	Рудзе́
В.	Руду́
Т.	Рудо́й Рудо́ю
М.	Рудзе́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руда́, -ы́, ДМ рудзе́, мн. ру́ды, руд, ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы ці іх злучэнні.

Жалезная р.

|| прым. ру́дны, -ая, -ае.

Рудныя горы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

руда́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	руда́	ру́ды
Р.	руды́	ру́д
Д.	рудзе́	ру́дам
В.	руду́	ру́ды
Т.	рудо́й рудо́ю	ру́дамі
М.	рудзе́	ру́дах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руда́ руда́, -ды́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руда́ ж. руда́;

жале́зная р. — желе́зная руда́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

руда́, ‑ы, ДМ рудзе; мн. руды; ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы або іх злучэнні. Жалезная руда. Руды каляровых металаў. Уранавая руда. Азбеставая руда. □ І робяць гарнякі руду, шахцёры высякаюць вугаль. Таўлай. [Лахманы] мокрыя да пахаў, у бурых плямах балотнай руды. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Руда 1/32, 74, 184; 9/163

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

руда

т. 13, с. 425

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

руда́ ж. Erz n -es, -e;

жале́зная руда́ Eisenerz n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

руда

Том: 30, старонка: 465.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)